Çaðdaþ dünya içinde yapýlmasý zor ama bir o kadar önemli olan ‘kendi kültürünle var olmak’ týr.

Bu da ancak toplumlarýn kendilerine ait, doðru bilgilere dayalý, çaðýn gereksinimlerine uygun, yaygýn ve nitelikli bir koruma kültürünün varlýðý ile mümkündür.

Kültürün temelinde zaten bir koruma söz konusudur. Koruma her þeyden önce bilinçli bir davranýþý gerektirir. Konu bu açýdan ele alýndýðýnda, kültürel, ekonomik, sosyal boyutu olan bir dizi eylemi kapsayan koruma olgusu, ortak bir katýlýmý ve disiplinler arasý bir çalýþmayý zorunlu kýlmaktadýr.

Ülkemizde konu iki yönüyle dikkat çekmektedir. Ýlki çaðdaþ dünya koþullarýnda oluþan yeni eðilimlerin belirlediði yaþam gereði, geleneksel deðerlerin deðiþime uðramasý, kimilerinin ortadan kalkmasý; Ýkincisi ise kültür tarihimiz açýsýndan çok önemli olan , deðiþen, kaybolan bu deðerleri sonraki kuþaklara aktarýlmasý sorunudur. Bu nedenle geleneksel sanatlarýmýzýn ve genelde kültürümüzün maddi ürünlerinin iþlevleri ile birlikte koruma altýna alýnmasýnýn gerekliliði gün geçtikçe önem kazanmaktadýr.

Kültürel varlýklarýn korunmasýna iliþkin uluslar arasý düzeyde ilk büyük giriþim II. Dünya savaþý sonrasýnda Birleþmiþ Milletler bünyesinde 16 kasým 1945 tarihinde imzalanan bir sözleþme ile UNESCO (Birleþmiþ Milletler Eðitim, Bilim ve Kültür Kurumu) kurulmasýyla baþlamýþtýr. Bir baþka uluslar arasý giriþim ICOM (Uluslar arasý Müzeler Birliði) 1947 yýlýnda ilk toplantýsýný yaparak koruma anlayýþýnda yeni geliþmeleri tartýþmaya  açmasýyla kültür varlýklarýnýn tüm toplumlarýn ortak malý olduðu düþüncesinden yola çýkýlarak onlarla ilgilenilmesi ve eðitimi önem kazanmýþtýr.

Dünyada olduðu gibi ülkemizde de korumacýlýk bilinci geliþmektedir. Sivil toplum örgütleri, belediyeler, devlet yöneticileri, çevreyi korumaya, mimari dokunun koruma altýna alýnmasýna , yeni müzeler kurulmasýna özenle yaklaþmaktadýrlar.

Korumanýn temelinde nicel ve niteliksel olarak var olaný yaþatma düþüncesi vardýr. Söz konusu sürekliliðin saðlanmasý için öncelikli olarak neyin, niçin ve nasýl korunacaðýnýn doðru tanýmlanmasý gerekmektedir. Korumanýn doðru tanýmlanmasý ve amacýna ulaþmasý ise ancak doðru bir belgeleme çalýþmasý ile mümkündür.